L’avant-garde polonaise et la question de la forme
- L’avant-garde polonaise et la question de la forme
- The Polish Avant-garde and the Question of Form
- Polska awangarda i kwestia formy
p. 25-42
Résumés
En Pologne, l’avant-garde est née en 1918, date à laquelle le pays retrouve son indépendance. Pour combler son retard par rapport aux avant-gardes occidentales ou russes, elle a donc été tentée d’adopter une démarche syncrétique et de donner une coloration polonaise aux mouvements déjà existants (futurisme, cubisme, expressionnisme, cubo-futurisme). S’appuyant sur les innovations avant-gardistes, elle expérimente de nouvelles solutions d’ordre formel en peinture et en poésie. Chez les artistes, de nombreux « ismes » voient le jour : formisme, unisme, néo-constructivisme, alors que le surréalisme s’assure en Occident une position dominante. En poésie se développe une nouvelle conception du langage d’inspiration constructiviste, mise en œuvre notamment dans la période du réalisme socialiste. Après le tournant de 1989 surgissent de nouvelles propositions en matière de création artistique ou poétique, mais qui ne sont plus qu’un écho lointain des réalisations de l’avant-garde historique.
The Polish avant-garde was born in 1918, when Poland regained its independence. In order to catch up with the Western and Russian avant-gardes, artists were tempted to adopt a syncretic approach and give a Polish colouring to existing movements (Futurism, Cubism, Expressionism, Cubo-Futurism). Based on avant-garde innovations, the Polish avant-garde experimented with new formal solutions in painting and poetry. Among artists, many “isms” emerged: formism, unism, neo-constructivism, while surrealism secured a dominant position in the West. In poetry, a new constructivist-inspired conception of language developed, particularly during the period of socialist realism. After the turning point of 1989, new proposals for artistic and poetic creation emerged, but these were only a distant echo of the achievements of the historical avant-garde.
Polska awangarda zrodziła się w 1918 roku, z dużym opóźnieniem w stosunku do awangard rozwijających się na Zachodzie i w Rosji. Nadrabiała te zaległości, w sposób synkretyczny nadając istniejącym « izmom » specyficzny koloryt kierunkom już istniejącym (takim jak futuryzm. Kubizm, ekspresjonizm, cubo-futuryzm). W oparciu o wcześniejsze inwencje poetyckie i artystyczne wprowadzała własne rozwiązania formalne. Powstają wówczas nowe « izmy » : formizm, unizm, néo-konstruktywizm, w przeciwieństwie do surrealizmu, który rozwija się na Zachodzie. W poezji dominują eksperymenty językowe inspirowane konstruktywizmem, które powrócą w innym kształcie w okresie socrealizmu. Po przewrocie 1989 roku krystalizują się nowe propozycje twórcze, ale w zasadzie są one już tylko dalekim echem pierwotnych okryć awangardy historycznej.
Index
Citer cet article
Référence papier
Maria Delaperrière, « L’avant-garde polonaise et la question de la forme », Slavica Occitania, 56 | 2023, 25-42.
Référence électronique
Maria Delaperrière, « L’avant-garde polonaise et la question de la forme », Slavica Occitania [En ligne], 56 | 2023, mis en ligne le 06 septembre 2023, consulté le 27 avril 2024. URL : http://interfas.univ-tlse2.fr/slavicaoccitania/3817